خاطراتی که چامانده انگار
در ته چاه چشمان کوچه
خاطراتی پر از شوق و لبخند
از هیاهوی باران کوچه
هر طرف قصه ای تازه دارد
از حضور یکی مثل خورشید
از زمستان و از پرف و باران
از سحرگاه و شیرینی و عید
از شب و بازی فصل گرما
مهر و پاییز و از برگ ریزان
از کلاس و کتاب و دل من
هم نفس با تمام عزیزان
ابرها
دلنگرانت شدند
کوه ها
چشم به راه شدند
لحظه ها
مثل سرو
هرنفسی نام ترا می برند
کاش بیایی زراه
ای گل من
ای بهار
ای امید
مادرم گفت برخیز از جا
خواهرم گفت این راه دور است
دست در دست بابا نگاهم
ناگهان سمت خورشید و نور است
خم شد آرام بابا به سینه
دست از احترامش نهاده
السلام علیک است بر لب
او سلامی پر از شوق داده
چشم بر صورتش دوختم من
درنگاهش هزاران امید است
هرسلامش هزاران گل سرخ
یادگار از رفیق شهید است
السلام ای امام عزیزم
مادرم اشک می ریزد آرام
قطره های پر از شوق و مهرش
برسرم اشک می ریزد آرام
مانده ام در مسیری پر از نور
تا حرم قلب من پر بگشوده
با سلامی پر از شوق و امید
با سلامی که با عشق بوده
