منتظر بارشیم

دشت پر از انتظار 

کوه پر از ولوله 

هیچ خبر داری از 

آمدن ابرها

تشنگی بی امان 

بر همه جا مانده است 

شعر غم و غصه را 

در همه جا خوانده است 

منتظر بارشیم 

کاش ببارد کمی 

دست به سوی خداست 

کوه و در و دشت و باغ 

همنفس آهوان 

خسته دعا می کنند

شبیه بچه های کلاس اول

بهانه می کند مهر 

بهانه می کنم درس 

نشانه می کند شوق 

نشانه می کنم درس 

هنوز بعد از آن سال 

شبیه بچه های کلاس اولم من 

کلاس شادی و شور

کلاس عشق و انید 

مهر همواره سرشار مهر است

مدرسه 

شعر لبخند و امید 

حرف هایی که سرشار شوقند 

بچه هایی پر از جنبش و شور 

همنفس با سرود جدیدند 

شعر تازه خود بچه هایند 

حرف شان تا همیشه قشنگ است 

مهر همواره سرشار مهر است

نقشه جدید

نقشه های جدیدی کشیده

باد در دشت پر حس و گرما 

نقشه هایی که سرشار شوقند 

در همه تپه و رود و صحرا 

صحن پر از آرزو

صحن پر از خاطره 

صحن پر از آرزوست 

زمزمۀ بچه ها 

گنبد زیبای اوست 

صحن پر از هلهله 

صحن پر از حرفهاست 

هر که تماشا کند 

حرف دلش آشناست 

صحن پر از شور و شوق 

صحن پر از زمزمه 

هر طرفی گفتگوست 

عشق برای همه

خواب گل

شهر آرام آرام خوابید 

گرمی لحظه‌ها بی شمار است

خواب امشب گمانم دوباره 

ابر و باد و گل و آبشار است 

کنار حوض در هوای گرم

هوا بسیار داغ است 

زمین در حال پختن

همه جا نور خورشید 

پر از احساس و داغ پاشید 

تمام کوچه ها گرم 

زمین گرم و هوا گرم 

ولی در این میانه 

کنار حوض آب خانه ی پیر 

سرود زندگی همواره زیباست

پر از شوق نسیم 

پر از احساس سرد و ساده و سبز 

چادر زمین بازی

ظهرها گرم گرم 

بچه ها 

منتظر باد خنک مانده اند 

تا که کمی باصفا

دورهم 

بازی خود را بنمایند زود 

حیف زمین 

دست به خورشید سپرده شده 

کاشکی 

بازی ما چادری از سایه داشت 

تا که پر از شادی و بازی شویم

فصل امتحان

فصل درس و مدرسه 

فصل امتحان شده 

این کتاب تازه ام 

پیر و ناتوان شد

دفترم شده پراز  

حرف ها و نکته ها

بعد از امتحان شود

 گوشه گیر و بی صدا

از کلاس و درس گل

شعر دیگری بخوان

هم نگاه بچه ها

هم کلام آسمان  

خاطرات نجیب

این مکان پر از شادی و شور

بخشی از خاطرات نجیب است

قسمتی از وجود دل ماست

گرچه این حرف قدری عجیب است

مادرم قصه های گل سرخ

روی قالی در این خانه می بافت

نقش های پر از زندگی را

با من و خاله پروانه می بافت

غرق بازی  در این خانه بودند

عصرها،بچه ها ، پرهیاهو

روی گاری دایی ، پر از مهر

سیب و خربزه و دوغ و آلو

فکر کردی همیشه همین جور

درب و داغون ویرانه بوده

روزهایی پر از شعر و لبخند

بهترین خانه این خانه بوده

سبز در سبز

کاش باران ببارد ببارد

بر سر کوه و صحرای تشنه

آسمان با زمین دوست گردد

بعد از این حس تنهای تشنه

در دعا در نیایش در احساس

شاخه های  یقین سبز در سبز

گله از هر طرف رو بیارد

سبز باشد زمین سبز در سبز

باز جاری شود چشمۀ سرد

پر تلاطم به شهر خیالی

شعر تازه بخواند پرستو

بگذرد خشکی و خشکسالی

من تماشاگرم چون درختان

آسمان نقشی از ابر دارد

کودک و پیر با غصه گفتند

کاش باران ببارد ببارد

 

 

دفتر قالی

مادرم دفتری ساده دارد 

از گل و رنگ و احساس تازه 

می نویسد در آن 

زنده وشاد 

شعری پر از نقش زیبا 

دفتر مادرم قالی اوست 

نقش هایش پر از حس و حالند 

نمره اش نمرۀ عالی او 

 

در دل نوروز نو

صبحدم 

همنفس بادها

همقدم رودها 

می رسد از راه دور 

مژده دیدار بهار قشنگ 

روز نو 

در دل نوروز نو 

خاطره هایی همه سرشار شوق 

عید جدید آمده 

حس یک ذوق پر شد

خانه را پر کن از بوی شب بو

بوی یاس دل انگیز و خورشید

بعد از این سوز و سرمای غمگین

ساده بنویس از صبح یک عید

عید همصحبتی با گل یاس

هفت سینی که از شوق پر شد

نقشی از بودن گل کشیدن

باز از حس یک ذوق پر شد

عید آیینه و شمعدانی

عید سرشار شور و هیاهو

در شب اول عید اینجا

خانه را پر کن از بوی شب بو

 

هیاهوی باران

خاطراتی که چامانده انگار 

در ته چاه چشمان کوچه 

خاطراتی پر از شوق و لبخند 

از هیاهوی باران کوچه 

 

هر طرف قصه ای تازه دارد 

از حضور یکی مثل خورشید

از زمستان و از پرف و باران 

از سحرگاه و شیرینی و عید 

 

از شب و بازی فصل گرما 

مهر و پاییز و از برگ ریزان 

از کلاس و کتاب و دل من 

هم نفس با تمام عزیزان 

 

ای گل من

ابرها 

دلنگرانت شدند 

کوه ها 

چشم به راه شدند 

لحظه ها 

مثل سرو 

هرنفسی نام ترا می برند 

کاش بیایی زراه 

ای گل من 

ای بهار 

ای امید 

سمت خورشید و نور

مادرم گفت برخیز از جا

خواهرم گفت این راه دور است

دست در دست بابا نگاهم

ناگهان سمت خورشید و نور است

 

خم شد آرام بابا به سینه

دست از احترامش نهاده

السلام علیک است بر لب

او سلامی پر از شوق داده

 

چشم بر صورتش دوختم من

درنگاهش هزاران امید است

هرسلامش هزاران گل سرخ

یادگار از رفیق شهید است

 

السلام ای امام عزیزم  

مادرم اشک می ریزد آرام

قطره های پر از شوق و مهرش

برسرم اشک می ریزد آرام

 

مانده ام در مسیری پر از نور

تا حرم قلب من پر بگشوده

با سلامی پر از شوق و امید

با سلامی که با عشق بوده

 

 

خواب برفی

کوچه آرام خوابیده انگار

در دلش هیچ حرفی نمانده

در دل خاطرات جدیدش

نقش هایی ز برفی نمانده

کوچه با هوهوی باد در خواب

می رود تا زمستان پر برف

زمزمه می کند سرد و ساده

باز او شعر دستان پر برف

آسمان ابری اما نیامد

در شب چله انگار برفی

خواب می بیند او خواب سرما

خواب او هست هر بار برفی

نگاهی گرم و خوشحال

دوباره بوی باران 
نگاهی گرم و خوشحال 
در این باران ورق خورد 
کتاب تازه ی سال 
در آن با خط پرآب 
نوشته یادگاری 
نوشته آسمان جان
هوای گریه داری 
نوشته مزرعه باز
پر از شوق و امید است 
لباس کوه انگار 
قشنگ است و سفید است 
زمین تشنه با آب
سلامی تازه دارد 
شبیه ابر تیره 
کلامی تازه دارد 
لباس دشت سبز است 
زمین همرنگ آن است 
چه خوشرنگ است دیدی 
پل رنگین کمان است

خاطرات دشت

دشت آرام و ساکت نشسته

در دلش خاطراتی است بسیار

خاطرات شب و زوزۀ گرگ

خاطرات دل انگیز دیدار

کوچ در ذهن این دشت دارد

حرفهایی برای شنیدن

نقش هایی پر از رنگ و باران

نقش هایی برای کشیدن

دشت با تک درخت قدیمی

خاطرات دل انگیز دارد

حرفهایی که با خود همیشه

رنگی از فصل پاییز دارد

دشت در انتظاری پر از شوق

تا بیاید بهار پر از گل

شعر هایی بخواند برایش

ساده و سبز آقای بلبل

یک دفتر بی ادعا

خاطره ها مانده اند 

در دل یک دفتر بی ادعا 

لحظه ها 

در گذر 

حرف ها 

همنفس سادۀ خورشید و ماه 

کاش شود 

حال زمین روبه راه 

 

قصه ای با رنگ های مختلف

آخرین برگ درخت

 قصه ای از رفتن و تنهایی است

قصه ای با رنگ های مختلف

زرد و نارنجی

که در هر بامداد

قصه خوان روزهای سبز و شاداب

پر از احساس هاست

آدم برفی و بهار

برای آخرین بار

زمستان را صدا زد

خبر در کوچه پیچسد

که آدم برفی آرام و کم حرف

خیال رفتن از این شهر دارد

برای آخرین بار

در آغوشش زمستان خنده می کرد

و بعد ازآن

چه ساده

گذشت از این خیابان ها خسته

هنوز از رفتن او

زمانی اندک شاید گذشته

بهار از راه برگشت

تمام دشت ها  را غنچه پر کرد

ماه مهر مهربان

ماه مهر مهربان 
ماه عطر و ماه گل 
ماه گلهای قشنگ 
ماه دلهای سپید 
ماه درس و ماه مشق 
سبز و سرخ و پرامید 
باز آمده ز راه باصفا پیش ما 
نقشی از بودن کشید 
با طراوت بهار 
پر صلابت شهید 
در نگاهش موج شوق 
در وجودش عطر مهر
 

مثل پیر مهربان قصه ها

ایستاده

در کنار جاده

مثل پیر مهربان قصه ها

با تبسمی سپید

نقشی از امید را کشیده است

راه را نشان دهد

راه رفتن از زمین به سمت اوج

راه بی کرانگی

راه سرخ آسمان

عکس ساده اش هنوز هم

رهنمای ما به سمت  بودن است

سمت راهی از شقایق و امید

مثل مرد

لحظه ای 

ایستاد 

دوردست بوی خطر می رسید 

زمزمه ی سبز سفر می رسید 

پشت سر 

چشم ها منتظر کار بزرگ و امید 

همهمه ی مرد و زن 

دست خدا هست به همراهتان 

ناگهان 

بر لب او 

زمزمه ای دیگر است 

یاد دل انگیز گل و مادر است 

بعد از آن 

مثل مرد 

ایستاد 

رفت به سمت خطر 

 

نوجوان روزهای رفته

 

می شناسی اش 

نوجوان روزهای رفته است 

در صف بلند بی نشانه هاست 

از کرانه هاست 

سبزو سرخ از ترانه هاست 

می شناسی اش

آن دلیر سرفراز 

در کلاس بی هیاهوی امید 

از تبار عزت است 

عکس پاک او نشان غیرت است 

صد درود ما به گل 

صد سلام ما به او 

کاش بیاید بهار

لحظه ها پر شتاب 

دست ها بی قرار 

چشم ها منتظر دیدن روی بهار 

سینه ها مضطرب 

شهرها پرشده از اضطراب 

کاش بیاید بهار 

در دل پاییز غریب زمین 

سمت بی نظیر کوچ

خبرهای جدیدی داشت انگار

صدای زنگ های مانده در دشت

خبرآمد که گله پر هیاهو

از اینجا رفت و از این دشت بگذشت

 

به دنبالش دل من شاعری بود

که از کوچ و شب و آواز می گفت

صدای زنگ ها این بار با شوق

برایم شعر های ناز می گفت

 

در این پاییز پر رنگ پر از شوق

به سمت بی نظیر کوچ می رفت

سکوت دشت را می ریخت درهم

و گله در مسیر کوچ می رفت

نام سرخ

بهانه می کند آب 

به یاد ظهر تشنه 

دوباره نقشی از خون 

دوباره تیغ و دشنه 

تمام شهر دارند 

نوای نوحه خوانی 

صدای گریه هایی 

به رنگ آسمانی 

تمام کوچه ها پر 

پر از صدای گریه 

صدای های هایی 

ز لحظه های گریه 

تمام شهر غمگین 

تمام شهر خسته 

دلم دخیل خود را 

به نام سرخ بسته 

نوحه

صدای طبل پیچید 

صدای نوحه برخاست 

سرود خواند زنجیر 

دوباره از چپ و راست 

به گریه کودکی گفت 

زتشنگی اصغر 

صدای ناله پیچید 

به یاد اشک مادر 

صدای طبل این بار 

صدای غصه ها بود 

دلم رفیق گل شد 

که اهل کربلا بود 

 

 

گرما و نسیم

چه لبخند گرمی 

چه نجوای داغی 

مگر کوچه ها باز آتش گرفته 

که از هرم گرما 

گریزان به سایه 

گریزان به یک گوشه سرد و آرام هستم 

چه گرمای بی انتهایی 

نسیم دل انگیز 

الان کجایی 

نماز

 از راه می آید 

آهنگ بیداری 

حس دل انگیزی 

همرنگ بیداری 

بوی سلام نور 

بوی نیایش هاست 

از روی گلدسته 

تا آسمان برخاست 

آرام می گوید 

هنگام دیدار است 

وقت نماز آمد 

این شهر بیدار است 

لبخند پشت پنجره

به تابستان گرما 

به لبخندی که پشت پنجره ماند 

به احساسی که می گفت 

برایم شعرهای تازه می خواند 

هنوزم مثل دیروز 

پر از امید و شوقم 

ببین این شعرها را 

هنوز از بچه های اهل ذوقم 

از تبار بهار

من که پاییز را دوست دارم

شاعری از تبار بهارم

مثل احساسی از آرزوها

پا در این عرصه ها می گذارم

در دل دفتر شعرهایم

شوقی از جنس یادگارم

شادمانم که احساس خود را

با شما در میان می گذارم

 

 

من پر از عطر باران وشعرم

من پسر خوانده شاهنامه

من رفیق غزل های حافظ

من پر از عطر باران وشعرم

من پر از جرعه های امیدم

ساده همرنگ صبح سپیدم

من دوبیتی دوبیتی شنیدم

آنچه را گفته بابا برایم

من پر از خاطرات و تغزل

من حماسی ترین لحظه ها را

در نگاه زمین یاد دارم

شعر سرسبزی و سربلندی

دارم از روزگار گذشته

من پر از حرف های قشنگم

بشنو این حرف هایم که گفتند

حرف هایم همه دیدنی هاست

شیوه بهار

رسیده باز از راه

بهار سبز و ساده

درخت کوچه ی ما

به راهش ایستاده

برای او لباسی

پر از شکوفه دارد

و چند شعر زیبا

که ساده می گذارد

درخت کوچه ی ما

لباس تازه پوشید

لباس نو نوارش

قشنگ و سبز و زیبا

بهار مثل هر بار

نوشته چند شیوه

درخت سایه دار و

درخت سبز و میوه

خونین شهر

شهر باور نمی کرد انگار 

حس آزادی تازه اش را 

حس پر شوق لبخند مادر 

حس این شادی تازه اش را 

شهر باور نمی کرد انگار 

خواب می دید اینجا دوباره 

خواب مهتاب های لب شط 

خواب افسانه ها و ستاره 

بندر اما پر از شوق بودن 

 شوق دیدار با لاله ها داشت 

شاعری بود در گوشۀ شهر 

شعر او رنگ سرخ خدا داشت 

شهر باور نمی کرد اما 

حس این شوق او آشنا بود 

شهر خونین شد آزاد ازاد 

فتح این شهر دست خدا بود 

 

شبیه مردی

 

دوباره شعر خود را 

دلم آهسته می گفت 

شبیه پیرمردی 

کمی دلخسته می گفت 

خیال رنگ بازی 

خیال شعر خوانی 

چه احساس قشنگی 

به رنگ آسمانی

تمام جوی ها سرد  

تمام دشتها سبز 

نسیم انگار می گفت 

ببین تا انتها سبز 

آیینه و نوروز

صبح زود 

با نفس زنده ی بلبل ، 

نسیم 

داد زد 

فصل بهاران رسید 

غنچه و گل های فراوان شکفت 

بعد از این 

باید از ایینه و نوروز گفت 

سال نو 

همنفس شهر ماست 

با دست باران

سکوت لحظه ها 

با دست باران 

شکسته می شود در شعر بودن 

تمام صورت سرد درختان 

به دست باد و باران شسته می شد 

صدای بارش و موسیقی آب 

تمام شهر ما را زنده می کرد 

و حالا با حضور سبز باران 

زمین سیراب 

گل ها شادمانند 

گمان شعر زیبای خدا را 

برای دشتها از نو بخوانند 

 

نشانی قدیمی

هوا انگار دارد 

نشانی از نسیمی 

که با خود می کشاند 

نشانی قدیمی 

نسیمی که به دستش 

نشان از عطر ناب است 

پر از شعر و سرود است 

رفیق آفتاب است 

هوا در خاطرات 

گذشته رفته امروز 

به فکر سبز و سرخ است 

به فکر صبح نوروز 

بهار در راه مانده

شهر در خواب خلوت 

روزها بی قرارند انگار 

هرچه باشد همه چشم در راه 

منتظر تا بیاید صدایی 

نغمه ای 

حرف سرسبزی از گل 

از بهاری که در راه مانده 

شعر زیبای خود را نخوانده 

 

مسافران آسمان

به لاله ها سلام کن 

معطر و پر از امید 

به دوستان با صفا 

به لحظه های سبز و سرخ 

به شعرهای خواندنی 

میان عکس هایشان 

رفیق های زنده دل 

مسافران آسمان 

سلام کن با لاله ها 

هنوز راهشان پر از

  نگاه های تازه است

و شور و شوق نابشان 

هنوز خواندنی ترین نشانه ی زمانه هاست 

سوال فردا

آهسته می نویسم 

از حس و حال فردا 

در ذهن من نشسته 

اینجا سوال فردا 

باید کمی بکوشم 

با فکر و ذکر امید 

در جان من نشانی 

از روزهای خورشید 

امروز اگر نکوشم 

فردا شکسته هستم 

ذهن پر از امید است 

هرچند خسته هستم 

تا خورشید

شب بود و تاریکی 

شب بود تنهایی 

یک آسمان احساس 

یک سینه سرشار امید و شوق 

آن شب تمام سوره های نور 

همپای او بودند 

همرنگ گل 

می رفت تا خورشید 

 

در این شب پر سرما

باید کمی فعال 

باید قوی باشم 

در این شب تنهای پر سرما 

در کوچه ها 

باید بچسبانم 

باشوق من این پوسترها را 

فردا که نه اما 

در جمعه 

قطعا شاهد بار و ثمر هستیم 

یعنی همیشه ما 

فکر هنر هستیم 

دور دست

دور دست 

بوی شب برفی است 

دور دست 

کوه ها 

بر سرش خاطره ی سرد برف 

دور دست 

گله در اندیشه و در فکر سرد 

زوزه ها

رفته از خاک به سمت هوا 

وای چه احساس نجیبی است در این ابرها 

می آید او

صبحی که نوروزی است

آغاز پیروزی است

صبحی به رنگ گل

سرشار از خورشید

چشم انتظارش بوده ایم

از سال های پیش

صبحی که می روید

درسینه اش احساس

صبحی که می جوشد

همرنگ با باران

می آید او از راه

نام علی جلوه کرد

مکه پر از شادی است
کعبه شده پر ز نور
شعر بخوان شعر گل 
ساده بخوان پر ز شور 
بوی گل و بوی یاس
بوی شقایق رسید 
وقت امید و بهار 
پر شده مانند عید 
خنده کنان می رسد 
باز نسیم بهار 
زمزمه ها دارد از 
شوق قدیم بهار 
نام علی جلوه کرد 
بر همه خاکیان 
پر شد از هلهله 
مجلس افلاکیان