تپه های گل

خاطرات خاک را پر می کند 

دست گل 

از عطر دیدار خدا 

ناگهان 

با خنده های بچه ها 

تپه های گل چه زیبا می شوند 

حس و حال بچه های روستا 

در کنار بوته های سبز گل 

با تبسم  شاد و زیبا می شود 

شعر روشن

چه شاعرانه خورشید 

نوشتی شعری از نور 

و شاخه های توت حیاط خلوت ما 

نظاره کرده از دور 

چه شعر روشنی شد 

نوشته بر در و دشت 

چه صبح زنده ای باز 

به دست نور برگشت 

چه حس و حال نابی نوشته است خورشید 

دوباره صبح تازه 

پر از نشاط و امید 

عزادار

دلم بهانه ای داشت 

به رنگ یاس و مریم 

دوباره اشک می ریخت 

دوباره غصه و غم 

به یاد تشنه کامی 

به یاد دشت خسته 

دلم پر از غریبی 

دلم به خون نشسته 

شبیه شعر غمگین 

شبیه اشک غمدار 

صدای نوحه آمد 

دلم شده عزادار