مادر بزرگ قصه گو
شنبه, ۲۰ آبان ۱۴۰۲، ۱۲:۴۰ ب.ظ
انگار تمام آسمان را
جاداده میان دامن خود
با یک سبد از ستاره ها او
آراسته جامه ی تن خود
هر قصه که او بگوید اینجا
در یک شب سرد فصل سرما
بوی گل یاس مهر و خوبی
پر کرده تمام خانه ی ما
در هر نفسش محبت انگار
یک قطعه طلای ناب باشد
هر قصه ی او قشنگ و خوب است
هر گاه که وقت خواب باشد
